Un pouco de historia da radio

Tecnoloxías de comunicación houbo moitas ao longo da historia, desde os primeiros sistemas de telegrafía óptica ata as modernas redes de fibra pasamos por todo tipo de sistemas e equipamentos que nalgúns casos integráronse completamente nos nosos fogares e coas nosas actividades cotiás.

Un dos que máis éxito han ter foi a Radio, precursora da televisión e das comunicacións a grandes masas en tempo real, poucos son os fogares modernos nos que non habemos ter e seguimos tendo un ou varios receptores e dispositivos capaces de achegarnos as súas ondas musicais ata as nosas vidas.

Neste especial imos repasar brevemente a historia da Radio, a dos seus receptores e a da súa evolución cara a formas de transmisión de son e música que parecían ciencia ficción fai só unas poucas décadas. Apuntádesvos?

Un pouco de historia

Din que moitos dos grandes inventos da historia descubríronse por casualidade ou polo menos que as aplicacións para os cales foron pensados derivaron en usos completamente distintos. Algo así sucedeu coa Radio.

A finais do século XIX vivíanse anos de incerteza política en gran parte do mundo (situación que parece non mellorar co tempo), con guerras que ameazaban a estabilidade das grandes nacións da época, o que impulsou a unha gran parte de científicos, universidades e laboratorios a tratar apresuradamente de atopar un novo sistema de comunicacións que non necesitase cables para transmitir a información, o principal inconveniente do telégrafo.

Baseándose nas experiencias previas de Hertz a partir de 1886, diferentes grupos de investigación buscaron fórmulas para alcanzar esta telegrafía sen fíos e lograr así unha vantaxe militar sobre os seus rivais, grazas entre outras cousas á posibilidade de comunicarse coas tropas a longas distancias e especialmente cos navíos en alta mar.

Aínda que tradicionalmente atribúese o mérito do invento da Radio a Marconi, a verdade é que sistemas similares ou algunhas das súas partes estaban sendo desenvolvidos en diferentes lugares do mundo de forma simultánea, aínda que non podemos negar que Marconi tivo o mérito de saber integrar nun único equipo os coñecementos existentes ata a data relacionados co envío e recepción de ondas electromagnéticas descubertos por Hertz, Tesla, Branly, Lodge ou Popov.

Grazas ao novo invento, a escalada armamentística deu un xiro fundamental, xa que o mundo fíxose máis pequeno, calquera nación podía difundir mensaxes, consignas e instrucións atravesando fronteiras e accidentes xeográficos de forma practicamente instantánea, aínda que cun menor grado de seguridade.

Radio civil

Con todo, a Radio pronto pasou do mundo militar ao civil permitindo o achegamento da información e a música ás masas, que xa nunca máis estarían illadas do resto do mundo.

A considerada como primeira transmisión radiofónica do mundo realizouse na Noiteboa de 1906, desde Brant Rock Station, Massachusetts, na que se puido escoitar a canción "Oh Holy Night" e unhas pasaxes recitadas da Biblia.

A partir de aí os sistemas de radiodifusión fóronse estendendo progresivamente polo mundo, aínda que non foi ata a década de 1920 cando comezaron as primeiras transmisións regulares con programas de entretemento.

Posteriormente, cara a 1937 apareceron os primeiros sistemas baseados en modulación de frecuencia (FM) que complementaron aos de modulación en amplitude (AM) e que permitiron minimizar os problemas de interferencias e reducir a estática nos receptores debida ao propio equipamento e ás condicións ambientais.

Primeiros receptores

A Radio xa estaba inventada e existían emisoras en diferentes partes do mundo. Só facía falta que o novo sistema de comunicacións chegase a unha gran parte da poboación. Para iso eran necesario crear receptores capaces de sintonizar as emisoras que non fosen moi custosos.

O rei destes primeiros receptores económicos foi a radio de galena. Baseado nun cristal semiconductor de sulfuro de chumbo (galena), era capaz de captar sinais moduladas en amplitude (posteriormente tamén se descubriu que podían recibir sinais FM) na banda de onda media e onda curta.

A súa principal vantaxe era o seu baixo custo e que non necesitaba alimentación externa, xa que toda a enerxía recibíaa das propias ondas de radio. Isto tiña como resultado un baixo nivel do audio, que ademais variaba co nivel de sinal que se captaba.

Si queríase máis calidade no audio e que a emisión se puidese escoitar por varias persoas á vez era necesario dar un paso máis e optar por sistemas de recepción con algún tipo de amplificación.

Ao principio estaban baseados en válvulas sen carga, o que facía que os receptores fosen equipos de grandes dimensións e peso que, aínda que resultaban apropiados como centro de lecer familiar nos fogares, non podían ser levados polos usuarios nos seus desprazamentos cotiáns.

Estes problemas resolvéronse cando décadas despois o transistor comezou a impoñerse (aínda que a algúns nostálxicos aínda siga sen gustarlles) nos equipos de audio domésticos, permitindo un novo salto nos receptores e nas funcionalidades dos mesmos. A Radio moderna nacera.

Receptores de sobremesa e portátiles

Coa chegada do transistor e posteriormente do circuíto integrado, os receptores fixéronse moi, moi pequenos, permitindo que un crecente número de dispositivos incorporasen capacidades de recepción cunha calidade bastante aceptable.

Entre estes dispositivos temos os xa clásicos "transistores" e os radiocasetes, equipos portátiles que integraban o receptor, o sistema de amplificación e altofalantes e ata o de reprodución de cintas magnéticas.

Con todo non foi ata a aparición dos primeiros modelos de "walkman" cando a Radio como sistema de lecer persoal móbil comezou a integrarse de verdade nas nosas actividades diarias, algo ao que tamén contribuíron os equipos integrados nos coches. Alí onde fósemos eramos capaces de escoitar as nosas emisoras favoritas.

A seguinte evolución destes sintonizadores portátiles xurdiu cando os reprodutores de MP3 chegaron ao mercado. As súas iniciais escasas memorias e as súas baterías de curta duración facían que fose case imprescindible incorporar algún sistema de recepción alternativo. Unha vez máis a Radio estaba aí para axudarnos con estes problemas na maioría dos modelos.

Posteriormente e grazas á explosión que supuxo a telefonía móbil a finais do século XX, a radio converteuse nunha funcionalidade indispensable de moitos terminais.

Malia a vantaxe de poder levalos connosco a calquera parte, todos estes receptores portátiles seguen véndose como equipos de "último recurso" por parte dos afeccionados ao son de alta fidelidade, que para obter a máxima calidade de audio prefiren recorrer a dispositivos de sobremesa.

A evolución destes equipos tamén foi notable nas últimas décadas. Dos primeiros enormes receptores a válvulas que ocupaban un gran espazo e consumían moita electricidade pasouse posteriormente a receptores máis lixeiros que ou ben estaban integrados en equipos de HiFi ou ben se mercaban de forma separada buscando un extra de calidade e prestacións.

Os primeiros (os integrados) inundaron rapidamente os nosos fogares en formas múltiples e variadas. Cadeas de música, minicadeas, receptores A/V ou barras de son foron incorporando distintas tecnoloxías de recepción de radio.

Os segundos (os sintonizadores dedicados) foron quedando aos poucos relegados ao mundo dos consumidores máis esixentes, que podían permitirse adquirir dispositivos máis caros aínda que xeralmente con menos problemas de ruído e unhas mellores capacidades de sintonización.

DAB, chega a radio digital

O seguinte paso na evolución da Radio chegounos coa aparición da Digital Audio Broadcasting (DAB), tecnoloxía que dixitalizaba o envío e recepción de emisións empregando novas técnicas de codificación e complexas modulacións como OFDM e DQPSK.

Na radio DAB o sinal orixinal dixitalízase empregando o códec MP2 e taxas binarias que oscilan entre os 128 Kbps e os 256 Kbps (aínda que teoricamente poderían usarse tamén taxas inferiores ou superiores).

As vantaxes principais son unha menor cantidade de ruído de tipo estático (ese molesto siseo de fondo das emisoras de AM e FM), un mellor control sobre a calidade de transmisión mediante a elección da taxa binaria en función das necesidades, a sintonización automática baseada en listas de emisoras predefinidas, así como a posibilidade de enviar información extra asociada ao sinal dixital, por exemplo texto con información sobre as emisións ou a data e hora.

Con todo a DAB tamén presenta problemas, por exemplo a menor cobertura, posibles cortes ou interrupcións cando hai unha interferencia grave no sinal, que na radio analóxica pasan máis desapercibidos, problemas ao recibir sinais en movemento a velocidades por encima de 120 Km/h e necesidade de microprocesadores que decodifiquen o audio comprimido, o que á súa vez fai que se incremente o consumo dos receptores.

E sobre todo, o principal problema é que o seu uso non se estendeu de forma masiva, xa que a calidade do audio tampouco é que supoña unha mellora espectacular con respecto á obtida cun bo receptor FM e ademais xurdiu nun mal momento, co auxe de Internet.

Internet cámbiao todo

Cando parecía que a Radio pouco máis podía evolucionar en canto a calidade e funcionalidades adicionais chega Internet e cambia o paradigma do que coñecemos por Radio.

Nun formato dixital e cunha calidade que pode variarse de forma sinxela desde un nivel sumamente reducido ata un comparable ao audio de alta fidelidade, a principios do século XXI comezan a aparecer multitude de radios que emiten por Internet.

Ao principio a súa programación é escasa e limitada, pero pronto poñen a disposición do internauta cun ancho de banda suficiente un infinito mar de emisoras procedentes de todo o mundo e con temáticas moi variadas.

Por suposto, as emisoras tradicionais non queren deixar pasar o tren das comunicacións dixitales e apostan por transmitir a súa programación por medio da Rede de Redes, permitindo ademais a descarga dos seus programas para ser escoitados cando o usuario desexe, sen restricións de tempo. Naceu a Radio baixo demanda.

A partir de 2006-2007 as conexións de Banda Ancha comezan a popularizarse tamén nos terminais móbiles, que a partir de agora serán considerados como smartphones, e os servizos de emisión de radio por Internet dan o gran salto cara a novas modalidades con máis calidade e con música á carta.

Radio streaming

Comezan a xurdir todo tipo de servizos como Spotify, Pandora ou Grooveshark que nos permiten seleccionar os nosos estilos musicais favoritos e descubrir grupos por medio de recomendacións doutros usuarios.

Os fabricantes non se quedan á marxe desta febre do audio por Internet e comezan a integrar funcionalidades de recepción e de streaming nos seus dispositivos. Nace así toda unha nova xeración de receptores A/V, amplificadores, centros multimedia, receptores de TDT, videoconsolas, barras de son, smart TV, etc. que permiten acceder a estes servizos gratuítos e de pago de radio á carta.

Na actualidade a radio volveuse máis social e máis persoal que nunca. Social porque podemos basearnos nos gustos e experiencias de amigos ou descoñecidos para seleccionar emisoras e contidos musicais. E persoal porque cada vez con máis frecuencia os usuarios podemos elixir que queremos escoitar, cando, desde que dispositivo e ata con que calidade.

asistiriamos xa á evolución completa da Radio ou nos dará máis sorpresas no futuro? Non o sabemos, pero esperamos estar aquí para contárvolo.

Autoría: Paco Rodríguez @pacoxataka

Publicado o 26 de febreiro de 2021

https://www.xatakahome.com/ocio/historia-radio-origenes-primeros-receptores